Hier even een paar anekdote’s

Lotus mensen maken van alles mee: Ik herinner mij nog een opleidingscursus voor de EHBO in 1995 in de Klundert, daar stond de instructeur op een gegeven moment uit te leggen wat nou precies de Rautekgreep is en waarvoor hij is. Hierna deed hij het bij mij voor, daarna moesten de cursisten oefenen met mij. Ik was zgn. met de fiets op de spoorwegovergang gevallen en bewusteloos, dan heb je maar 16 sec. voor dat de trein komt. De 1^e – 2^e -en 3^e cursist deden het goed. Daarna was er een volumineus persoon aan de beurt (het was ook nog eens een Belg), die kwam op zijn gemak van achter zijn tafeltje vandaan naar mij toegelopen en begon op zijn gemak al steunend / zuchtend aan zijn opdracht terwijl de instructeur de sec. stond af te tellen; hij kwam dus duidelijk tijd tekort, waarna de instructeur zei: "Stop maar en ga maar een stompverband aanleggen, want zijn benen zijn er afgereden". Waarop de cursist zijn hand opstak en opmerkte (op zijn Belgisch): "Allee manneke, dit was ene stoptrein". Blijf dan maar eens bewusteloos liggen,  ha ha ha.  

(Omdat ik op mijn rug lag kon ik dit alles door mijn oogspleetjes zien gebeuren.)

Nog een ander verhaal met die zelfde instructeur: Die stond uit te leggen en voor te doen hoe je een stompverband aan moest leggen, terwijl ik elders aan het grimeren was. Op de afgesproken tijd kwam ik in paniek / verbouwereerd binnenrennen; de instructeur komt op mij af en grijpt mijn  arm en houd hem omhoog terwijl hij tegen mij zegt dat ik op de grond moet gaan liggen. Tegen één van de cursisten zegt hij, dat hij de verbandkoffer moet gaan halen en terwijl hij nog meer vertelt zakt hij ook zelf wijdbeens door de knieën. Maar mijn arm gaat heen en weer omdat ik niet stil lig en zodoende komt hij precies met zijn kruis boven op mijn stomp terecht. Nou wil je niet weten hoe dat toen zijn kruis er uit zag, iedereen lag in een deuk .

Het is ook wel eens afzien voor een Lotus bij grote oefeningen, soms lang wachten of erg warm of vies of erg koud.

Zo herinner ik mij nog een oefening bij de ESSO in Spijkenisse (in samenwerking met de Brandweer en de Ambulance), waar er bij het lossen van Benzeen van een schip iets niet goed ging en waarbij er gewonden vielen maar ook mensen besmet raakten met het Benzeen (zeer giftig ), maar ook op de wal door de giftige wolk onwel werden. Hierop werd er alarm geslagen, waarop de Brandweer en de Ambulance snel ter plaatse waren. Terwijl wij gered en getrieerd werden was de Brandweer ook bezig een zgn. watergordijn aan het opzetten om de gaswolk neer te slaan en tevens de personen die besmet waren met de stof af te spoelen. Toen dan eenmaal het watergordijn ging werken kwamen ze er achter dat het gewondennest op de verkeerde plaats lag! We kregen de volle laag over ons heen  en dat water was kooouud!!!! Moet je nagaan dat Elma en ik geloof Monique en of Tiny er mee afgespoeld waren, ze waren bijna onderkoeld ze stonden gewoon te klappertanden hebben een tijdje onder de douche  moeten staan om weer een beetje bij te komen. Zo zie je maar het kan verkeren.

Ik kan me ook nog een oefening herinneren in Utrecht met ong. 50 Lotus slachtoffers .

Er was op een plein een explosie van een vrachtauto, waarbij van alles in het rond vloog. Dus de verwondingen waren divers. Nadat we zgn. gered waren werden we afgevoerd naar het UMC. Daar kwamen Margot en ik toevallig op de zelfde afdeling en lagen naast elkaar. Ik had een kleine borstverwonding en een behoorlijke gehoorschade, maar Margot had een oorblast, die hoorde dus niets meer. Nadat één van de verpleegsters aan mijn oor had staan roepen en alles wist, ging ze naar Margot en vroeg ze eerst gewoon aan Margot wat ze had. Maar die reageerde helemaal niet. Toen begon ze met stemverheffing, maar dat hielp ook niet, want ze kreeg weer geen reactie. Toen begon ze aan  Margot haar oor te toeteren en aan haar arm te trekken, waarop Margot haar alleen verwonderd aan zat te kijken (met een knipoog naar mij). Toen ze weer wou gaan toeteren aan haar oor greep Margot in en zij zei heel fijntjes op haar manier: "Als je bij een blinde het licht aan doet helpt het ook niet" en ze ging gewoon weer door met haar spel. Je had dat gezicht van die verpleegster moeten zien en ik lach in een deuk, had bijna een luier nodig.

Hugo